In 1986 gaat hij ook al racen in het europees kampioenschap en in het NK wordt hij al 5e ! Ook rijdt hij de TT van Assen en wordt 12e ! Het jaar erna rijdt hij in de 80cc en de 125cc klasse . In de 80cc behaald hij een 4e plek in het NK en in de 125cc een 5e . Alleen in de TT van Assen ging het wat minder , 18e in de 80cc en voor de 125cc kon hij zich niet kwalificeren . In 1988 stapt Wilco over naar de 250cc klasse en rijdt dan met een Yamaha . Met deze motor werdt gelijk het Nederlands kampioenschap behaald en in het EK werdt hij 6e . Het volgende jaar worden de zaken groots aangepakt , want hij rijdt niet alleen het NK , en het EK , maar doet er ook een groot aantal races voor het WK bij ! Hij rijdt dan een Honda productieracer en behaald daarmee weer de Nationale titel . In het EK wordt hij 11e , en in het WK wordt hij zelfs al 13e ! Hiermee rijdt hij zichzelf zo in de kijker als jong veelbelovend talent , dat hij voor 1990 een echte fabrieks Honda krijgt ! Nu zal blijken dat Wilco met het juiste materiaal in staat is om GP's te winnen en zelfs meer ! Hij heeft natuurlijk ook inspiratie genoeg in het professioneel opgezette Doc Shop team van Jan Huberts waarin Hans Spaan al zoveel succes had in de 125cc . Met zo'n teammaat kun je natuurlijk niet achterblijven en Wilco reed dus ook "gewoon" mee met de wereldtop.

Hierna zal hij niet meer op het podium terechtkomen en hij behaald dat jaar de 5e plek in het WK ! Daarnaast wordt hij weer Nederlands kampioen ! Het volgende seizoen verloopt weer net zo voorspoedig . De eerste race in Japan levert weer een derde plek op en in de verenigde staten rijdt hij naar een 2e plek ! Hij behaald niet in elke race een podiumplaats , de drie volgende races levert wel punten maar geen beker op , maar in oostenrijk staat hij weer op het podium met een derde plek . Dan in spanje weer geen podium , maar dan is Assen weer aan de beurt . Dit zou weer zo'n legendarische TT worden zoals we die kennen wanneer er nederlanders een grote kans maken om te winnen , en Wilco maakt er een zeer spannende race van . Hij heeft een goede startpositie en als het licht op groen gaat is hij als een van de eersten weg . Er ontstaat al snel een kopgroep van vier man : Luca Cadalora , Pierfranchesco Chili , Wilco en als vierde man tijdens de gehele wedstrijd Helmut Bradl . Het wordt dus vooral een gevecht tussen de eerste drie , en na een aantal ronden komt Wilco op kop . Dit blijft zo vele ronden totdat Loris Reggiani zich er ook mee gaat bemoeien , en zelfs even de kop overneemt . Maar zo snel als Reggiani erbij komt , zo snel gaat hij ook weer terug . Dan ontstaat er een fel gevecht voor de eerste plaats waarbij er af en toe een knietje van Wilco tegen de kuip van de Honda van Cadalora wordt gedrukt , het is echt close racing ! Uiteindelijk weet wilco toch weer de kop over te nemen en met minder dan 5 ronden te gaan krijgt hij zelfs een kleine voorsprong ! Met nog 3 ronden te gaan lijkt het erop dat Wilco de race gaat winnen en het publiek wordt steeds enthousiaster . Er wordt steeds harder gejuicht , er wordt vuurwerk afgestoken en er wordt gezwaaid met programmaboekjes , vlaggen , spandoeken , stukken plastic en alles wat maar voorhanden is . Als je op zulke momenten zelf langs de baan zit hoor je een golf van geluid op je af komen wanneer de rijders eraan komen , en dat is dan het oorverdovende geluid van het gejuich , de motoren hoor je zowat niet meer . De laatste ronde gaat in en Cadalora zet nu alles op alles om te winnen en vlak voor de stekkenwal laat Wilco net iets te veel ruimte voor Cadalora die nu binnendoor de bocht neemt waardoor Wilco naar buiten gedwongen wordt en snelheid verliest . Maar ook Cadalora was wat onbesuisd en verliest ook wat snelheid zodat Chili nu de kop overneemt voor Cadalora en Wilco . Zo rijden ze ook over de Finish , maar voor ons langs de baan was Wilco de grote winnaar en dat heeft hij gemerkt

 Maar in australie kwam hij alweer op een 4e plek binnen . Maar ook de volgende races leverden geen podiumplekken op , ook niet door zijn teammaat . Dan slaat het noodlot toe in Spanje . Vlak voor Wilco komt Shimizu ten val en Wilco rijdt met hoge snelhijd over diens motor heen en komt ook ten val waardoor hij zijn enkel verbrijzelt , een rib en een sleutelbeen breekt . Maar een maand later komt Wilco naar Assen en krijgt tot zijn grote opluchting van de doktoren toestemming om te racen . Hij was natuurlijk nog niet helemaal genezen en daardoor kwam hij niet verder dan een 11e plek , maar toch in de punten . Ook hierna boekte hij niet veel vooruitgang en eindigde hij op een 11e plek in het WK . Voor het seizoen 1993 kwam Wilco er opeens weer alleen voor te staan . Hij werdt uit het Suzuki team gezet en hij verloor Samson-Sharp als sponsors . Jan Huberts regelde toen een Aprilia productieracer , maar hiermee zaten er geen podiumplaatsen meer in . Aan het einde van dat seizoen kwam hij op de 13e plaats in het WK . Omdat de racerij toen steeds professioneler en vooral duurder werdt , was het voor prive rijders gewoon onmogelijk geworden om vooraan mee te kunnen rijden , laat staan om het financieel voor elkaar te krijgen . Ook Wilco had een tekort aan geld en dus werdt er een actie op touw gezet om geld in te zamelen . Je kon toen een speldje kopen om Wilco te steunen , maar dit bracht natuurlijk lang niet genoeg op om hem weer op een fabrieks motor te krijgen . Voor 1994 werdt een Honda aangeschaft en hiermee zou het weer wat beter gaan , hij zou zelfs weer derde worden in Assen . Hij behaalde dat jaar de 11e plek in het WK en hiermee zou hij zijn loopbaan in de GP's beeindigen . In 1995 kwam er een nieuwe raceklasse ; de Thunderbike trophy . Wilco maakte de overstap naar deze klasse en maakte zo weer kans op een wereldtitel . Maar de concurrentie was groot en de verschillen tussen de motoren niet zo groot dus het werdt moeilijk om races te winnen en zo kwam Wilco niet verder dan de 7e plek in het kampioenschap . Hij werdt wel weer Nederlands kampioen maar nu in de supersport 600cc klasse . Dat jaar reed hij zijn laatste TT in de 250cc klasse op de motor van Romboni die toen niet kon rijden . dit werdt een mislukking want Wilco viel tijdens de race en daarmee uit de wedstrijd . Wilco bleef nog jarenlang in de 600cc supersport rijden en werdt daarin kampioen in het NK . Zijn laatste jaar was 2000 en hij eindigde toen als 20e waarmee hij stilletjes verdween.

Als professioneel coureur kun je natuurlijk niet op de paddock van een circuit verschijnen met een gewone caravan . Wilco kocht dus ook een grote camper en liet die in een aparte roodachtige kleur spuiten . De kleur was echter wat anders uitgevallen dan de bedoeling was want de camper was roze ! Dit heeft natuurlijk voor veel hilariteit gezorgd bij de collega coureurs.