In 1977 worden de zaken op internationaal nivo serieus aangepakt en zal hij zijn eerste GP winnen : de TT Assen . Door de jaren heen was een bliksemstart een specialisme geworden van Wil en dat zou deze race goed van pas komen . Wil was die hele week al ziek en had een startplek op de derde rij . Ook op zaterdag was hij nog niet beter en was het ook nog begonnen met regenen . Toendertijd werdt de motor nog aangeduwd bij de start , maar gelukkig voor wil ging dit goed en had hij weer een bliksemstart waarna hij al snel op kop ligt . Dan komt Estrosi voorbij en samen slaan ze een groot gat met de rest . Zes ronden voor de finish gaat Estrosi onderuit en ligt Wil weer alleen op kop . Het asfalt begint op te drogen en Wil , die op regenbanden rijd , wordt ingelopen door Sheene die met intermediates reed . Sheene komt te laat en met maar zes seconden voorsprong wint Wil als eerste Nederlander de 500cc in Assen.

Ook nu weer was Wil de snelste , maar omdat Sheene , die als tweede reed met daarachter Roberts , punten nodig had om wereldkampioen te worden kreeg Wil orders om Sheene voor te laten gaan , en werdt tweede . Daarna werdt de g.p. van Finland gereden en weer had Wil een goede start en reed direkt aan kop met Roberts daarachter en Sheene als derde . Na een aantal ronden viel Sheene uit en kon Wil vrijuit rijden en won weer met voorsprong op alle andere coureurs ! Maar dan tijdens de volgende race op de Nurnburgring gaat het helemaal fout . Wil had niet zo goed getraint en zijn start was ook niet geweldig waardoor hij veel rijders moest inhalen om weer vooraan te rijden . Daarbij maakte hij een fout en ging onderuit in de eerste ronde . Dit kostte hem de derde plaats in het eindklassement , hij werdt vierde . Maar het rijden voor een team dat direkt door de Suzuki fabriek gesteund wordt , schept ook verplichtingen . Wil wordt gevraagd of hij ook nog vier races in engeland wil gaan rijden . Alhoewel hij liever in Nederland had gereden om te proberen daar nog kampioen te worden , gaat hij toch naar Engeland waar hij door goede races te rijden een kans krijgt om ook het volgende jaar op een fabrieks racer te kunnen rijden . Er worden vier races verreden en omdat deze serie races populair zijn bij vele g.p. coureurs is het deelnemers veld gevuld met vele bekende coureurs en zo worden de races weer een strijd tussen Wil , Sheene en Roberts . In de 500cc klasse wint Wil alle races ! Daarnaast rijdt hij ook mee in de zwaardere klassen en rijdt ook daar vooraan mee . Daarmee laat Wil een goede indruk achter en krijgt voor het volgende seizoen weer een fabrieks Suzuki . Het volgende jaar gaat hij op dezelfde voet verder , hij behaald regelmatig podiumplaatsen en wint op Hockenheim.

Direkt nadat Wil gestopt is met racen gaat hij weer fulltime verder met het uitbouwen van zijn grasdrogerij die nu een van de grootste en modernste is geworden . Toch zal hij weer op zijn Suzuki , waarmee hij de TT won , te zien zijn voor speciale gelegenheden , zoals de Centennial Classic TT , waar Wil net als Greame Crosby , Sheene en Mamola weer ouderwets tekeer ging . Deze bijzondere motor is van de ondergang gered door Willy van Wanrooy , de vaste monteur van Wil tijdens zijn internationale racejaren . Willy kwam de Suzuki op het spoor en heeft die toen gekocht en gerestaureerd , alhoewel hij daar de financien niet voor had . Er is daarover ook een artikel verschenen in een motorblad en ook een oproep om Willy financieel te steunen en zo is deze unieke motor bewaard gebleven . Er is zelfs een tweede Suzuki in dezelfde kleuren en met hetzelfde nummer op de kuip en deze motor verscheen tijdens de Day of the champions , een soort kleintje Centennial . Deze replica stond in een tent op de paddock naast andere beroemde motoren maar een eind verder tegen het hek zat Willy van Wanrooy eenzaam met de originele motor . Willy vertelde mij dat deze originele motor in zijn schuur gestaan had en dat die schuur in brand gestaan had. Wil's motor heeft toen behoorlijke brandschade opgelopen, en Wil was woest geweest. Willy is toen weer op eigen houtje de oude racer gaan restaureren totdat die weer als nieuw was.

Wil was vrij lang van postuur en paste nauwelijks op de kleine 125cc en 250cc racers waarmee hij begonnen is . Doordat hij zo lang was werdt hij door zijn collega's vaak " de lange " genoemd . Kenny Roberts had ook een bijnaam voor Wil bedacht namenlijk "hot dog" . Ik weet niet of dat kwam door de vele bliksemstarts van Wil , of omdat Kenny de naam Hartog niet goed kon uitspreken.

Van alle Nederlandse 500cc coureurs had Wil de beste kansen om ooit wereldkampioen te worden . Niet alleen omdat hij op fabrieksmotoren reed , maar ook om zijn talent en het vermogen om op verschillende motoren snel te zijn . Hij was van hetzelfde kaliber als Barry Sheene en Kenny roberts . Met een goed afgestelde motor reed hij mijlenver voor op de rest . De Yamaha van Roberts was de snellere motor , maar toch wist Wil hem vele keren te verslaan op de Suzuki.

Voordat het seizoen van 1978 zou beginnen had wil opzienbarend nieuws . Hij zou gaan racen met een paar revolutionaire schijfremmen die een anti duik effect zouden hebben bij het remmen . De Italiaanse uitvinder beweerde dat doordat de remschijven achteruit draaiden ( op een aparte as door een tandwiel aangedreven ) ze door het gyroscopisch effect ervoor zorgden dat de voorvork niet meer erg zou inveren bij het remmen . De landelijke motorpers was niet erg overtuigd van deze vinding en Wil schijnbaar ook niet , want hij heeft ze maar een keer getest maar heeft er nooit mee geraced . Het nut van deze schijven is ook nooit in de praktijk bewezen.

foto: Koos Holstein

Een bliksemstart werd een specialiteit van Hartog . Bijna elke race waarin hij starte was hij als eerste weg en het maakte niet veel uit of hij dan op de eerste startrij stond , op de tweede of de derde . Bij Duke video kon je een video kopen over Kenny Roberts waarin er vele races te zien zijn van 1978 , 1979 en 1980 . En wie zie je dan elke keer bij de start door het beeld flitsen ? Precies , de witte reus!

De Nederlandse motor pers noemde Wil vaak "de grasdroger van Abbekerk", vanwege het feit dat Wil's vader een grasdrogerij had en Wil die later overnam en tot aan vandaag nog steeds rund. Dit feit kwam goed van pas tijdens de kampioens races in Zandvoort van 1973. Na de trainingen gingen coureurs en de wedstrijdorganisatie nog eens rond over het circuit om over de toestand van de baan te overleggen. Er was geconstateerd dat er meer strobalen nodig waren, maar waar haal je die zo snel vandaan zo kort voor de race? Wil had de oplossing. Hij ging die avond terug naar huis, pakte een vrachtwagen van de grasdrogerij, laadde die vol met strobalen en reed hiermee de volgende ochtend naar Zandvoort, zodat de extra strobalen geplaatst konden worden voor de races. Na de wedstrijd nam Wil de strobalen weer mee terug.

foto: Manfred Mothes